نون و ریحون
دیگه دهه شصت تموم شد با همه خاطراتش. دیگه کسی یادش نمیاد که یه مادربزرگه بود که یه مخمل داشت. یه روزی گل باقالی خانوم و جوجه هاش،نوک سیاه و نوک طلا مهمون خونه مادربزرگه شدند. یه روزی هم هاپو کومار از هند بهشون اضافه شد. مخمل از اینا خوشش نمیومد. ولی یه مراد بود که خیلی دوستشون داشت! چقد من اونوقتا از مخمل و اون کلاغه میترسیدم L هادی و هدی بودن.شعر کارتونش همیشه یادمه:آهای هادی،هدی کجایین؟!بیایین. اوستا بابای خودمون. مدرسه موشها،دوقلوهای افسانه ای،السّون و ولسّون،زی زی گولو بعد از 15- 16 سال تمام شعراشونو یادمه. شاید زمان ما کارتونا کیفیت دیجیتال این روزا رو نداشت،اما میشد باورشون کرد. میشد با تمام وجود لمسشون کرد،باهاشون زندگی کرد. اسپایدرمن و هری پاتر و اینجور چیزا که تا حالا حتی یه بارم ندیدمشون و نمیشناسمشون نمیتونه جواب نیازهای کودکانه بچه های امروز رو بده. همین بابی اسفنجی،هرچقد هم بانمک باشه،باز هم یه اجنبیه:دی بهترین کارتونهای پرکیفیت اون طرفی رو با خونه مادربزرگه تقریبا بی رنگ خودمون عوض نمیکنیم. گرچه بچه های این دوره همش دنبال مد و کلاس و غرب هستند. میکرو و آتاری و سگای خودمونو با xbox و چیزای دیگه عوض نمیکنم. هیچ قارچ خوری،قارچ خور قدیمی خودمون نمیشه. وای مدرسه رو که دیگه نگو! هنوزم بوی لباسای تازه اتوکشیده واسه روز اول مهر تو مشاممه. ماها خاله بازی میکردیم. بچه های امروز تو اینترنت دنبال عشق مجازیشون میگردن. ماشین بازی میکردیم. بچه امروز هم ماشین بازی میکنه.ولی با کامپیوتر، که اونم هم تیک میاره واسه آدم،هم عصبی میکنهJ فوتبال،دوچرخه سواری،هفت سنگ .... ولی بچه امروز همه اینارو تو اینترنت تجربه میکنه. البته تجربه که چه عرض کنم. فکر کن..بازی هم مجازی شده..مثل عشق های این روزا. بچه امروز دنبال تاپ ترین مدل گوشیه. ما بزرگترین فانتزیمون،پازل بود.چه عشقی هم میکردیم با درست کردنش. یا اینکه خوشگلترین سر مدادی رو داشته باشیم. وای که چقد دنیای قدیمی خودمونو دوست دارم. چقد خوبه.چقد به خودم افتخارمیکنم که بچه امروز نیستم. افتخار میکنم که حداقل دوران بچگی طعم زندگی رو چشیدم. حداقل بچگیمو کردم. خاک بازیمو کردم. آتیش بازی کردم. تنها ناراحتیم از اینه که بچه امروز نتونست و نمیتونه زیبایی های دوران بیات شده مارو درک کنه.
| Design By : Pichak |
