قافیه به قافیه باختم

 

 

 برگ به برگ

 

 واژه به واژه

 

  و اینک تنها داشته من

 

 حس تلخ نداشته هایی است

 

 که شعر نمی شود ، اما

 

 آوار می شود ، اتاق بی در و پیکر را ...

 

 چقدر خوب است که دلتنگم

 

 چقدر خوب است که چیزی ندارم تا از  دست بدهم

 

 چقدر خوب است که بغض دارم

 

 من نه شاعرم و

 

 نه هوس دارم به شروع دردهای دوباره

 

 اما بد باختم ، بد

 

 من به حس جنونی باختم که باورم بود ...

 

 زیر هم نوشتن این واژه ها دلیل بر شعر نیست

 

 دلیلش واژه هایی است که به هم ربط ندارند ، اما

 

 هر کدام از یک درد حرف میزنند ...

 

  " من به زیادی عشق باختم  "

 

 واژه های من از آن جهت معمولیست

 

 که من معمولی ترین عاشق بودم

 

 همین ...

 

 فقط این را از من داشته باش :

 

 مجنون عشق تو شدن

 

 تنها چیزی است که من را به من می رساند

 

 تنها چیزی است که ماندگارم می کند ...

 

نوشته شده در سه شنبه 93/11/7ساعت 6:11 عصر توسط فاطمه بانو نظرات ( 5 ) |