نون و ریحون
دو قدم مانده که پاییز به یغما برود خدایا؛ می شود برایمان برف بفرستی؟ برفی که برف باشد، برفی که بنشیند روی زمین و زمان ... آنقدرکه بشود "آدم" ساخت ... فقط آدم ! هر چند برفی ... هر چند سرد و ساکت و یخی ... آدم های این پایین، بی پروا و بی واهمه، " به سادگی نامت را قسم میخورند" حتی از تو؛ دل می شکنند، زخم می زنند، نامهربانی می کنند، و به سادگی فراموش می کنند ... اما آدم برفی ها، عمرشان به شکستن دل ها قد نمی دهد ... آب می شوند.
این همه رنگ قشنگ از کف دنیا برود
هرکه معشوقه برانگیخت گوارایش باد
دل تنها به چه شوقی پی یلدا برود؟
گله ها را بگذار
ناله ها را بس کن
تا بجنبیم تمام است تمام!!
مهر دیدی که به برهم زدن چشم گذشت؟!
یا همین سال جدید!!
باز کم مانده به عید!!
این شتاب عمر است . . .
من و تو باورمان نیست که نیست!!!
زندگی گاه به کام است و بس است؛
زندگی گاه به نام است و کم است؛
زندگی گاه به دام است و غم است؛
چه به کام و
چه به نام و
چه به دام. . .
زندگی معرکه همت ماست زندگی می گذرد.
زندگی گاه به راز است و ملامت بدهد
زندگی گاه به ساز است و سلامت بدهد
زندگی گاه به ناز است و جهانت بدهد
چه به راز
چه به ساز
وچه به ناز
زندگی لحظه بیداری ماست..
زندگی می گذرد...
"یغماگلرویی"
دریای شورانگیز چشمانت چه زیباست
آنجا که باید دل به دریا زد همینجاست
در من طلوع آبی آن چشم روشن
یاد آور صبح خیال انگیز دریاست
گل کرده باغی از ستاره در نـگاهت
آنک چراغانی که در چشم تو برپاست
بیهوده می کوشی که راز عاشقی را
از من بپـوشانی که در چشم تو پیداست
ما هر دُوان خاموش خاموشیم ، اما
چشمان ما را در خموشی گفت و گوهاست
| Design By : Pichak |
